rachel
بعد از روایت سرگذشت راشل کوری، بد نیست دیدگاه یک سایت صهیونیستی را نیز درباره او و ماجرایش بخوانید:
نخستین سالگرد فوت راشل کوری بدون جار و جنجال و هوچیگری برگزار نشد. مادر راشل و همپالکیهای او از تفکر چپ، مراسم نمایشی خود را با محکوم کردن به اصطلاح لجاجت و مانع تراشی اسرائیل(و آمریکا) در مسیر تحقیقات مرگ او متشنج کردند. او در تاریخ 18 مارس 2004 در نشریهBoston Globe چنین نوشت:
«راشل از صلح طلبان غیر مسلح بود که سعی میکرد مانع تخریب خانه پزشک فلسطینی، همسر و سه فرزندش شود. به اعتقاد او اقدام مستقیم و غیرخشونتآمیز علیه اشغالگران اسرائیلی به نفع امنیت فلسطینی و نیز اسرائیلیها و آمریکاییهاست.علت حضور راشل در آنجا محافظت از خانه یکی از اهالی رفح بود، چرا که آمریکا و اسرائیل از پذیرش پیشنهاد سازمان ملل برای اعزام ناظران بینالمللی حقوق بشر خودداری کرده بودند. پس این وظیفه بر زمین مانده را فعالان صلح بینالمللی!! بر دوش گرفتند. راشل به تخریب غیر قانونی خانهها اعتراض کرد؛ امری که آمریکا با ارسال میلیاردها دلار کمکهای نظامی به اسرائیل برای بولدوزرها، هلیکوپترهای آپاچی، اف-16 و....... از آن حمایت میکند.»
طبق نتایج حاصل از تحقیقات اسرائیل، راشل در میدان عملیات بولدوزر مزاحمت ایجاد کرده بود و در نقطه کور خارج از میدان دید راننده قرار داشت و عبور بولدوزر از روی او کاملاً تصادفی و غیرعمدی بوده است. لحن خانواده کوری در دیگر بیانیهها بسیار خصمانه بوده، اسرائیل را به دلیل ادامه اشغال سرزمینهای فلسطینی تقبیح کرده است.
تکلیف ما با این «جهاد» خانواده کوری چیست؟ لازم است برای کسانی که به فراموشی دچار شدهاند، مواردی را یادآوری کنم:
راشل کوری، دانشجوی فعال فناتیک، جوانی از ایالت واشنگتن بود که با تروریسم خاورمیانه و آدمکشان فلسطینی اعلام همبستگی کرد. بدین نیت که دنیا را جای بهتری برای زندگی کند. او به جنبش همبستگی بینالمللی پیوست که یک گروه آنارشیست کمونیستی است و صراحتاً از تروریسم فلسطینی حمایت میکند. کوری در نوار غزه بساطی پهن کرد که او و رفقای جنبشیاش هر روز از آنجا به اذیت و آزار و تحریک نیروهای اسرائیلی پرداخته، مزاحم عملیات ضد تروریستی ارتش اسرائیل میشدند. آنها برای کمک به تروریستها و در واقع دفاع از آنها موانعی در جادهها درست میکردند تا جلوی تحرک نیروهای اسرائیلی را بگیرند. جنبش همبستگی بینالمللی حمایت از حق فلسطینیان در توسل به تروریسم را بارها تکرار کرده است.
بولدوزر ارتش اسرائیل میخواست خانههایی را که مأمن تروریستها بود و ساختمانهایی را که از طریق تونلهای مخفی، در زیر آنها سلاح و مواد منفجره از مصر به رفح آورده میشد، خراب کند، اما راشل کوری سد راه این عملیات شد. یکی از این خانهها همان خانهای است که به ادعای والدین کوری متعلق به یک پزشک بیگناه است. کوری و رفقای جنبشیاش وظیفه مراقبت از تونلهای زیرزمینی غزه را بر عهده داشتند. او خود را در موقعیتی قرار داد تا بیرون از میدان دید راننده بولدوزر باشد و براثر این حرکت ناشیانه به زیر شنی سنگین ماشین کشیده شد و سرانجام در آمبولانس سازمان آزادیبخش فلسطین یا بیمارستان جان داد. جنبش همبستگی بینالمللی گزارشهایی از «شاهدان عینی» در این باره منتشر کرد که معلوم شد همه آنها ساختگی هستند. کوری پیش خود حساب کرده بود اگر راننده متوجه مانع تراشی او در دسترسی به تروریستها بشود، عقبنشینی میکند؛ راشل در محاسبهاش میدان دید کوچک راننده بولدوزر را حساب نکرده بود.
حالا راشل کوری شده شهید مقدس چپهای حامی تروریسم و ژاندارک تروریستهای فلسطینی. دوستان جنبشیاش قتل اورا عمدی دانسته بهانهای به دست حرکت«اسرائیل را بکوبید» و یهودستیزان سراسر دنیا دادهاند تا مشروعیت اسرائیل را زیر سوال ببرند. سازمان آزادیبخش فلسطین نام او را مایه برکت خود میداند و او را شهید مبارزه با دیوار امنیتی اسرائیل معرفی کرده است؛ غافل از اینکه ساخت دیوار امنیتی بعد از مرگ او آغاز شد.
در میانه تبادل آتش نیروهای اسرائیل و تروریستهای فلسطینی، اعضای جنبش همبستگی بینالمللی خود را حایل میکردند و عدهای از آنان نیز مجروح میشدند. آغازگر تیراندازیها سازمان آزادیبخش فلسطین بود.تام هرندال از دیگر اعضای این جنبش است که در میانه تیراندازیها کشته شد. جنبش کوشید با راهاندازی حرکتی جهانی، سربازی را که به او شلیک کرد جنایتکار و شیطانصفت نشان دهد، اما معلوم شد آن تیرانداز از اعراب بدوی ساکن اسرائیل بوده که در ارتش اسرائیل خدمت میکرده است.
والدین راشل کوری دست به انتقام جویی زده، دنیا را برای محکومیت عمل اسرائیل و «قربانی» جلوه دادن دخترشان بهدست اشغالگران اسرائیلی زیر پا گذاشتند. آنها و دیگر حامیان جنبش تلاش کردهاند برضد شرکت کاتریپلار به علت فروش ماشینآلات به اسرائیل، از جمله بولدوزرهایی که دخترشان به میل و اراده خود به زیر آن رفت، تحریمی را سازماندهی کنند. والدین راشل کوری، مصرانه مدعیاند که دخترشان برای ترویج روشهای بدون خشونت به فلسطین رفته بود، اما عملکرد او و دوستان جنبشیاش خلاف این را ثابت کرد. سایت رسمی ISM، «مبارزه مسلحانه» فلسطینیان را که مترادف با کشتار کودکان اسرائیلی است تأیید میکند.
کوری چوب حماقت خود را خورد. او برای اشاعه تروریسم فلسطینی و جلوگیری از محافظت اسرائیل از شهروندانش به غزه رفته بود و جانش را در راه محافظت از تونل غیرقانونی خانههای تروریستهای فلسطینی تلف کرد. این تونلها مسیر انتقال مهمات از مصر به غزه برای عملیات تروریستی انتحاریون بود. صورت لهیده او بعد از بیرون آوردن جنازهاش از زیر بولدوزر و عکسی که او را در حال آتش زدن پرچم اسرائیل نشان میدهد، ماندگارترین تصاویری است که از او در اینترنت و دیگر نقاط پخش کردهاند.
مجله چپگرای Mother Jones او را یک بیشعور فریبخورده خطرناک دانست. نتایج تحقیقات ارتش اسرائیل اقدام عمدی او به خودکشی را ثابت کرد. جیمز تارانتو، نویسنده وال استریت ژورنال پیشنهاد داده که جایزه «ابله ترین آدم سال» را به راشل کوری برای انگولک کردن یک بیل مکانیکی بزرگ اهدا کنند.
جنبش همبستگی بینالمللی را نباید تشکیلات سادهای فرض کرد. اعضایش در قلمرو اسرائیل فعالانه با تروریستها همکاری کردهاند. سلاحهای تروریستها و خود آنها در مقر اعضای جنبش مخفی میشوند. دو بمبگذار انتحاری مسلمان از انگلستان در پوشش «فعالان صلح» به اسرائیل آمده بودند تا کافهای را در تلآویو به خاکستر تبدیل کنند.محل اختفا و هماهنگی عملیات این دو نفر دفاتر منطقهای و محلی جنبش بود.
جنبش و سازمان آزادیبخش فلسطین همچون یک روح در دو بدن هستند(بدین ترتیب راشل کوری در مقام عضوی از این سازمان کشته شد). اعضای دردسرساز جنبش، در جریان ساخت حصار و دیوار امنیتی اسرائیل خرابکاری کردهاند تا راه برای کشتار کودکان و سایر غیرنظامیان اسرائیلی بهدست آدمکشان فلسطینی باز باشد.
با وجود این و بهرغم حمایت صریح و آشکار جنبش از تروریسم، همچنان از معافیتهای مالیاتی آمریکا تحت عنوان «سازمان خیریه» بهرهمند بود و بذل و بخششهای هنگفت جنایتکاران که چپگراهای حامی تروریستها را زیر پروبال خود میگیرند به جیبشان سرازیر میشود.مطبوعات لیبرال آمریکا بهقدری با جنبش مدارا میکنند که گویی یک«گروه صلح» است. بزدلی بیش از حد دولت اسرائیل و ترس از بازتاب منفی در مطبوعات، نگذاشته تا اعضای جنبش را پی کار خود بفرستند. ISM به اسرائیل اعتراض میکند،از این طرف به آنها اجازه دادهاند داخل قلمرو اسرائیل دست به تحریک و تحرکات خود بزنند و این گواهی است بر آزاداندیشی و مدارای دولت اسرائیل. همین اعضای جنبش که از خانههای بمبگذاران انتحاری در نوار غزه و کرانه باختری محافظت میکنند، هرگز جرأت نمی کردند با مانع شدن بر سر راه نیروهای آمریکایی، که صدام را در سوراخی در تکریت دستگیر میکردند، جان خود را به خطر اندازند. والدین راشل کوری به دیگر دانشجویان فریبخورده توصیه نمیکنند برای محافظت از خانههای تروریستهای عراقی که در محاصره نیروهای آمریکایی افتادهاند به نجف و فلوجه بروند و«اشغال» عراق را محکوم کنند. اگر این انقلابیون جین پوش و جوجه آپارتمانیهای مارکسیست در عملیات ضد تروریستی در هر نقطهای از دنیا غیر از اسرائیل مداخله میکردند، قطعاً بیرحمانه تکه تکه میشدند.
سال گذشته رسانههای غربی از کوری و سایر حامیان جنبش همبستگی بینالمللی قهرمان ساختند. هربار اسرائیل میکوشد با خراب کردن خانه یک بمب گذار انتحاری یا فروریختن خانههایی که پوشش تونلهای نقل وانتقال اسلحه یا کارگاههای تولید موشک هستند نفس تروریستها را بگیرد، روزنامههای اروپایی و روزنامههای لیبرال آمریکا دوباره به یاد راشل کوری میافتند و قصه او را زنده میکنند. بیبیسی، اکونومیست، New States man و وزارت خارجه انگلستان گستاخانهترین حملات خود را در تقبیح تخریب خانههای تروریستها نثار اسرائیل کردند. روی انگلستان عمداً انگشت میگذارم، زیرا چند روز پیش، دولت این کشور خانه قاتل دو کودک انگلیسی را منفجر کرد!
شهر سوهام در ساحل غربی رود گریت اوز واقع در شرق انگلستان است. قاتلی به نام یانهانتلی دو دختربچه مدرسهای را کشته بود. اهالی شهر برای پیشگیری از تکرار این عمل و هشدار به قاتلین و کودکآزاران احتمالی، خانه آن قاتل را تخریب کردند. وجود خانه او یادآور جنایتی هولناک بود و میبایست از روی زمین محو شود.
تروریستدوستهای جنبش کجا بودند؟ چرا برای اثبات صلحدوستی و فداکاری از خانه قاتل آن دختر محافظت نکردند؟ چرا این ولگردهای «اسرائیل کوب» در اعتراض به این عمل به خیابانها نریختند؟ چرا کسی این نقض حقوق بشر را به دیوان بینالمللی لاهه گزارش نکرد، یا از بلژیکیها نخواست حکم جلب بلر را صادر کنند؟ والدین راشل کوری کجا بودند؟
دنیس پراگر، ستون نویس، چندی بعد از مرگ راشل خطاب به والدین او نوشت:
«المپیا! برای والدین راشل کوری رخت عزا بر تن کن؛ اما تحریر سرگذشت قدیسین را به ما بسپار. راشل کوری در راه مبارزه مسلحانه با اسرائیل جان داد. و سرانجامی این چنین یافت: او احمقی بدرد بخور و قربانی دیگری برای تروریسم فلسطینی بود. از این بهتر نمیشد.....»
مجله سوره 27
- ۹۳/۰۴/۳۰